Wciąż brakuje jednoznacznych badań nastawionych na diagnozę nauczycieli w kontekście sztuki i zdrowia psychicznego. Wiele badań w tym zakresie odnosi się przede wszystkim do źródeł stresu oraz wpływu tego stresu na samych nauczycieli i ich uczniów i uczennice (Abel i Sewell, 1999; Freudenberger, 1974; Maslach, Schaufeli i Leiter, 2001; Soreson, 2007; Yoon, 2002; Yu, Wange, Zhai, Dai i Yang, 2014). Dbanie o własne potrzeby, rozwój osobisty, regulacja emocji poprzez działania twórcze diagnozowane są głównie w innych zawodach, a poprzez analogię mogą być stosowane do określania sytuacji nauczycieli. Tylko nieliczne diagnozy koncentrują się na nauczycielach.

W jednym badaniu wykorzystano tzw. „kreatywną narrację”, która łączy metody oparte na sztuce z badaniem narracyjnym, aby pokazać, w jaki sposób zastosowanie sztuki w ramach samorozwoju może prowadzić do większego zrozumienia nieuświadomionych zasobów nauczycieli w sposób, którego przetwarzanie werbalne nie może zrobić tak głęboko (Leitch, 2006). Tworzenie osi czasu, tworzenie masek i inne techniki wizualne zostały wykorzystane do pogłębienia refleksji nauczycieli. Autor tego badania wyjaśnia, w jaki sposób wykorzystanie obrazu, wiersza, rzeźby lub sztuki, jest sposobem poznania i zrozumienia, który wykracza poza narrację werbalną (Leitch, 2006).

W badaniach wykazano, że sztuka może pomóc nauczycielom dotrzeć do różnych poziomów świadomości swoich zasobów i kompetencji, a także potrzeb i pragnień. Jednak praca ekspresyjna może pomóc nauczycielom nie tylko w zakresie tożsamości. Ma ona potencjał, aby pomóc nauczycielom w stresie, wypaleniu, zdrowiu fizycznym, poczuciu własnej skuteczności, relacji nauczyciel-uczeń i ogólnym zdrowiu psychicznym. Jednak brak badań nad nauczycielami i ich samorozwojem poprzez ekspresję twórczą stanowi istotny problem w zakresie promocji podejścia w szkołach (A. Squillante, “Teachers’ Stress and the Benefits of Expressive Arts Therapy: A Critical Review of the Literature”, 2019).

Wyjątkowy program wsparcia dla nauczycieli, który został opracowany przez zespół naukowców z University of Virginia, nazywa się CARE for Teachers (Jennings, Frank, Doyle, Oh, Rasheed & DeWeese, 2017). CARE to program rozwoju zawodowego oparty na uważności, którego celem jest promowanie kompetencji społecznych i emocjonalnych nauczycieli oraz poprawa jakości interakcji w klasie (Jennings i in., 2017). Program w dużej mierze opiera się na różnorodnych praktykach uważności w tym na relaksacji i wizualizacji, które mogą być postrzegane jako elementy luźno powiązane z samorozwojem poprzez sztukę (i zostaną zaprezentowane w dalszych częściach tego szkolenia).

Proponowane w literaturze rozwiązania twórcze dla nauczycieli jako sposób na wspieranie własnego zdrowia psychicznego i samorozwój:

• malowanie ekspresyjne;
• kolorowanie (w tym z wykorzystaniem mandali);
• wizualizacja kierowana w połączeniu z muzyką;
• grupowe spotkania artystyczne;
• kreatywne pisanie.